کد مطلب:49709 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

تفكر در آيات الهي چگونه است

شايسته است انسان با دقت به ابعاد آفرينش توجه نموده و آثار قدرت حق را در آن مشاهده نمايد و پيوسته به ياد خدا باشد حال براي توضيح بيشتر به چند نكته اشاره مي شود: الف) قرآن مجيد مي فرمايد: {A{/Bإِنَّ فِي خَلْقِ اَلسَّماواتِ وَ اَلْأَرْضِ وَ اِخْتِلافِ اَللَّيْلِ وَ اَلنَّهارِ لَآياتٍ لِأُولِي اَلْأَلْبابِ اَلَّذِينَ يَذْكُرُونَ اَللَّهَ قِياماً وَ قُعُوداً وَ عَلي جُنُوبِهِمْ وَ يَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ اَلسَّماواتِ وَ اَلْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَكَ فَقِنا عَذابَ اَلنَّارِ{w1-39w}{I3:191-190I}/}...A}{M ؛ همانا در آفرينش آسمان ها و زمين و جايگزين گشتن شب به جاي روز و روز به جاي شب براي خردمندان نشانه هايي از قدرت پروردگار مشهورد است. آن خردمنداني كه خداي را در حال ايستاده و نشسته و بر پهلو ياد مي كنند و در خلقت آسمان ها و زمين مي انديشند كه اي خداي ما تو اين ها را باطل و برخلاف حكمت نيافريده اي. تويي منزه از هر باطل و خطايي پس ما را از عذاب آتش نگهدار باش»M}{V(آل عمران، آيه 191 - 190)V}. مشاهده مي كنيد كه: 1- دعوت به مطالعه هستي و آفرينش شده است. 2- از آن قدرتي ياد كنيد كه چنين عظمتي را رقم زده است. 3- توجه به اينكه اين همه عظمت بدون حكمت و هدف نبوده است. 4- حال كه چنين است نجات خويش را از خداي سبحان تمنا كنيد، البته آيات بسيار ديگري نيز در قرآن مجيد آمده است كه دعوت به مطالعه نشانه هاي قدرت پروردگار مي نمايد. ب) حضرت علي(ع) مي فرمايد: {Hولو فكّروا في عظيم القدرة و جسيم النّعمة لو جعوا الي الطريق و خافوا عذاب الحريق و لكن القلوب عليلة و البصائر مدخوله H}{M ؛ اگر در عظمت قدرت الهي مي انديشيدند و همچنين در فراواني نعمت هاي حق تأمّل مي كردند به راه راست برگشته و از عذاب سوزان مي ترسيدند. ولي چه بايد كرد كه دل ها مريض و چشم ها معيوب گشته و از ديدن و درك كردن حقايق بازمانده اند!M}. ملاحظه كنيد كه حضرت مي فرمايد: اگر در عظمت قدرت پروردگار مي انديشيدند به پيشگاهش سر خضوع فرود مي آورند، و از عذاب دوزخ بر حذر مي ماندند. ج) در حديثي است كه خداي سبحان خطاب به حضرت موسي مي فرمايد: اي موسي نعمت هاي مرا براي مردم بيان كنيد كه در آن صورت مردم محبّت مرا در دل هاي خود خواهند گرفت. د) بابا طاهر عريان در رباعي دلنشين خود مي گويد: {Sبه صحرا بنگرم صحراته وينم # به دريا بنگرم درياته وينم S} {Sبه هر جا بنگرم كوه و در و دشت # نشان روي زيباي ته وينم S} ه) علامه طباطباي نيز مي فرمايد: جهان آيت حق است، بنابر اين انسان بايد به جايي برسد كه همان گونه كه وقتي به آيينه نگاه مي كند محو در تصوير مي شود و نظرش به خود آئينه جلب نمي شود. وقتي هم كه كوه و در و دشت و درخت و سبزه و گل ها را ديد يا پرندگان رنگارنگ يا حيوانات متنوع و ... را مشاهده نمود از آن همه كمال و زيبايي محو در جمال حق شود و خصوصيات آن اشياء نظر او را جلب نكند، بلكه جهان را آينه جمال حق ببيند. به هر حال تفاوت مردان خدا و افراد ديگر در همين است كه آنها وقتي در آسمان سير مي كنند، يا در زمين سياحت مي كنند، يا در دريا شناورند، يا به زير دريا مي روند، همه جا خدا را مي بينند و ذكر و شكر خدا بر زبانشان جاري است ولي ديگران با بي اعتنايي فقط به زيبايي و نظم طبيعت چشم دوخته و خدايي برايشان مطرح نيست. برخي وقتي كنار دريا مي روند ففقط امواج چشم آنها را خيره مي سازد ولي گروهي از وراي امواج، اصل آن آب و ژرفاي دريا را مشاهده مي كنند. زهي خسارت كه انسان از نعمت هاي خدا فقط لذت ببرد، ببويد و بنوشد و اشباع شود، اما هرگز به ياد منعم و آن كسي كه لحظه به لحظه تدبير آن همه نعمت و هستي را رقم زده نباشد.